Reminiscenca

Reminiscenca Autor: Musa Ćazim Ćatić

K'o mistika u hramu gotskog stila,
Svetošću što se lelija i njiše -
Na dušu moju veče se je svila,
Pa jorgovanskim plavim dahom diše
K'o mistika u hramu gotskog stila.

I kroz nju kroče sjene, lijepe sjene
K'o kroz gaj kad se kolo nimfa krade,
A čini mi se: to su uspomene,
Snovi i čežnja, uzdasi i nade,
Jer tako su mi intimne te sjene.

O, sjene drage drhtave i blage!
Znam: vi ste djeca mog davnog sevdaha,
Ljiljani čisti bez mrlje i ljage,
Duša se moja topi s vašeg daha,
Ah, vi ste tako drhtave i blage.

U vašem oku strast nevina gori:
Veliko sunce mojih mladih dana,
A cv'jeće vaših usana mi zbori
O cvjetnoj priči iz dalekih strana
I u oku vam strast nevina gori.

Vas jedna mladost ozviježđena rodi,
Gigantska ljubav polet vam je dala,
Snaga što carstvu edenskome vodi -
Pod mjesečinom čistih ideala
Vas jedna mladost ozviježđena rodi.

I vaš je život tek proljeće bio.
Puno mirisa, zvukova i boja;
Febo je na vas svoj blagoslov lio,
A pjevala vam lijepo muza moja -
I vaš je život tek proljeće bio.

K'o pčele kada med sišu sa lijera,
S Lejlinih grudi vi ste pile snagu -
Ona vam b'jaše i boštvo i vjera;
Vi klanjaste se na njezinu pragu
Bez ljage, bijele poput bijelog lijera.

I Lejla umrije. I s njome vas u ćivot
Stavih pred oltar pjesničkog mi hrama.
Ah, uz vas moj je tako vezan život
I meni tako ugodno je s vama,
Mada vas davno položih u ćivot.

K'o mistika u hramu gotskog stila,
Svetošću što se lelija i njiše.
Na dušu su mi pala vaša krila
I s njiha ambra plavim dahom diše
K'o mistika u hramu gotskog stila.