Abasa (Ćatić)
|
U sarajima svog brata i cara
K'o nježni zambak Abasa je cvala,
Svjetlošću njenog vilinskoga čara
Sva carevina arapska je cvala.
I duša bila - k'o lice joj - lijepa:
Mudrosti alem u njoj se je krio -
Sevdah se s njom u harmoniju slio,
Na usne da joj biser-pjesmu tepa.
Prot' carskoj riječi i strogog zakona
S mladim vezirom ljubila se ona
I s ljubavi im koprena je pala -
I halif Harun viš' tigriškog žala,
Mrk kao oblak, osudu im rek'o - - -
Krvav je Tigris šumio i tek'o...